Orta Doğu ve Afrika’nın kuzey sahillerindeki Arap ülkelerinde yaşanan “Halk Hareketi”nden sonra 2 Mart tarihli “Yeni Bir Dünya Oluşuyor” başlıklı yazımda “Orta Doğu ve Afrika’nın kuzey sahillerinde yaşanan bu gelişmelerin Kafkaslara ve Afrika’nın derinliklerine sıçraması büyük bir olasılık. Özellikle Ermenistan’daki yaşam koşulları ve ülkenin siyasi yapısı ile siyasileri, bu ülkelerden pek farklı değil.” diye yazmıştım.
Öngörülerim, Kuzey Afrika ve Orta Doğu’daki Arap ülkelerinde başlayan halk hareketlerinin Kafkaslara, Afrika’daki Arap ülkelerine ve de Körfez ülkelerine de yayılacağı şeklindeydi.
Bu öngörümden dolayı da bol bol da eleştirilmiştim.
Hatta bir okuyucum da “Yalnız bölgede değil, İnönü meydanında da yeni bir dünya oluşuyor; içinde sizin olmadığınız” şeklinde bir de yorum yapmıştı yazıma.
Tabii herkesin düşüncesi kendisine, eleştirisi de.
Bu tür olaylara kendi düşünce gözlüğünüzden bakmamak gerekir.
Kendi düşüncenizin herkes tarafından da düşünüldüğünü zannetmek arkasından büyük düş kırıklıklarını getirmekte, hemen hemen her zaman.
İnönü meydanındaki mitinglerin, Orta Doğu ve Afrika’nın kuzey sahillerindeki Arap ülkelerinde yaşanan “Halk Hareketi” ile uzaktan yakından bir ilgisi yok.
İçerikleri, gerekçeleri, yapılış biçimi, yapanlar ve sonuçları çok farklı.
Bizim ülkemizde o denli güzel bir düşünce kültürü var ki, başkasına fikrini kabul ettirmek için insanımız karşısındakini öldürmek gereğini duymuyor, ne de bıçaklamak veya dövüşmek gereğini duyuyor.
Tüm eylemler insan hakları çerçevesinde yapılıyor.
Aslında bu kültürümüze ve demokrasi anlayışımıza Balkan’lardan tutun Çin’e kadar birçok ülke insanı hayran.
Bunların arasında sayıları çok az da olsa benim Ermeni dostlarım da var.
Yaşları benden küçük olmalarına rağmen çok güzel Türkçe konuşuyorlar. 2 tanesi de gazeteci. Zaten Ermenistan ile ilgili haberleri de hep onlardan alıyorum.
Irak’ta, Suriye’de ve Lübnan’da tanıştığım Ermeni’ler de çok güzel Türkçe konuşuyorlar. Bir tanesi evde Ermenice yerine Türkçe konuştuklarını söylemişti bana.
Ermenistan’daki gazeteci arkadaşlarımdan gelen bilgiler aynen Tunus’tan, Libya’dan ve Mısır’dan gelen haberlere benziyor.
Belli ki bu ülkelerdeki otoriter rejimlerin peş peşe devrilmesiyle sonuçlanan gösteriler, Ermenistan’a da sıçramak üzere.
1 Mart günü Erivan’da, eski Devlet Başkanı Levon Ter-Petrosyan’ın öncülüğünde binlerce muhalifin katıldığı büyük bir yürüyüş yapılmıştı.
Bu yürüyüşün ardından Ermeni Ulusal Kongresi (HAK) adına bir konuşma yapan Ter-Petrosyan, 15 Mart’a kadar siyasi tutukluların serbest bırakılmasını, siyasi reformların yapılmasını ve Başbakanın görevine son verilerek erken seçim kararının açıklanmasını istedi.
2008’de yapılan ve hile karıştırıldığı iddia edilen seçimlerden sonra başlayan ayaklanmalar kanlı bir şekilde bastırılmış ve 10 kişi hayatını kaybetmişti.
Şimdi “Ermeni Halk Hareketi”nin liderleri, halkın talepleri yerine getirilmezse gösterileri bütün ülkeye yayacaklarını ve de Ermenistan Cumhurbaşkanı Serj Sarkisyan’ı da Mısırın devrik Devlet başkanı Hüsnü Mübarek’in başına gelenlerin beklediğini söylüyorlar.
Ermenistan’daki muhalif grup, Ermeni Ulusal Kongresi’nde (HAK) bir bildiri yayımlayarak, taraftarlarının her türlü direnişe hazır olmasını isteyerek başkaldırı fitilini ateşledi. Muhaliflere göre Sarkisyan’ın Arap diktatörlerden bir farkı yok ve de en az onlar kadar baskıcı.
Rüşvet ve yolsuzluk Ermenistan’da diz boyu. Gazeteciler ve düşünürler siyasi cinayetlere kurban gidiyorlar ve de her türlü çürümüşlük devlet dairelerinde, çalışanlarında ve siyasilerde maksimum seviyede.
ABD bile dayanamadı ve Ermenistan hükümetini uyararak “Reformlar” yapmasını, özgürlüklerin sınırlarının genişletilmesini ve serbest seçimlere gidilmesi gerektiğini belirtti.
İnönü Meydanında yapılan miting bunlarla ne kadar benzeşiyor ben pek anlamış değilim.
Prof. Dr. Ata ATUN
Bir yanıt yazın