ABD TASARISI VE ZÜRİH PROTOKOLLERİ HAKKINDA KISA BİLGİLER(1, 2, 3 uncu Bolumleri).. Av. Gulseren Aytas

Av. Gulseren Aytas

ABD TASARISI VE ZÜRİH PROTOKOLLERİ HAKKINDA KISA BİLGİLER(1)

4 Mart 2010 akşamı Türk halkı, Türkiye aleyhinde çıkarılan onlarca soykırım yasasının bir benzerini naklen izlemek zorunda kalmıştır. Türkiye’yi soykırımla suçlayan ABD tasarısı adeta heyecanlı bir futbol maçı gibi  sunulmuş, Türkiye’nin soykırım iddiasıyla yargılanması normalleştirilmiştir. Türkiye’de hiç olmadığı kadar “peki çözüm ne?” sorusu sorulmaktadır. “Çözüm” herhalde Türkiye’nin uluslararası komisyonlar önünde yargılanması değildir. ABD Büyükelçisi Jeffry “tek çıkış yolu Ermenistan’la uzlaşılan protokollerin onaylanmasıdır” dese de tek çıkış yolu, Türk halkının tarihi ve hukuki gerçekleri bilmesi ve haklarına sahip çıkmasıdır.

“Soykırım” iddiaları haklı mıdır?

Hayır. Başbakanlık Osmanlı Arşivi ile diğer devletlerin arşivlerinden yararlanılarak yazılan ve Ermeni iddialarının tarihi gerçeklere aykırı olduğunu kanıtlayan birçok bilimsel eser vardır. Ancak küresel Ermeni propagandalarına göre Ermeni iddialarına aykırı olan her söz, “resmi tarih”tir, “yalan”dır veya “bilmeden konuşmak”tır.

Osmanlı Devleti’nin isyancı unsurları savaş-harekât sahasından nakil ve sevklerini gerektiren sebepler, 31 Mayıs 1915 tarihli Bakanlar Kurulu Kararı’nda açıklanmıştır:

Harp bölgelerine yakın yerlerde oturan Ermenilerin bir kısmı;

-Osmanlı sınırını düşman devletlere karşı korumaya çalışan Ordumuzun harekâtını zorlaştırmaktadır,

– Düşmanla işbirliği yapmakta ve birlikte hareket etmektedir,

– Yurt içinde askeri kuvvetlere ve masum halka silâhlı saldırılar düzenlemektedir.   “Bunun için isyancı unsurların harekât sahasından uzaklaştırılmaları gerekmektedir. (…) köy ve kasabalarında oturan Ermeniler güney vilâyetlere acil olarak sevk edilecektir.”

Kamu düzenini sağlamak ve ülke bütünlüğünü korumak, şüphesiz ki devletlerin en temel görevlerindendir. Ancak dağılmakta olan Osmanlı Devleti Ermeni çetecilerin düşman devletlerle işbirliğini ve çıkarılan isyanları önleyememiş, isyancıları yargılama ve cezalandırma haklarını kullanamamıştır. Ne zaman isyanları önlemeye çalışsa altı büyük devlet müdahale etmiş ve isyancılar affedilmiştir. Osmanlı Devleti’ne karşı birlikte hareket eden bu altı devlet, İngiltere, Rusya, Almanya, Fransa, İtalya ve Avusturya’dır.

ABD 1942’de Japon asıllı vatandaşlarını toplama kamplarına neden göndermişti?

1915 yılında bir kısım Ermenilerin bulundukları vilayetlerden daha güney vilayetlere nakil ve sevkleri kararı, I. Dünya Savaşı ortamındaki isyanlar nedeniyle alınan aynı ülkede yer değiştirme kararıdır.(*) Amerika’nın 1942’de Japon asıllı vatandaşlarını toplama kamplarına göndermesi gibi bir sürgün değildir.

Gerçekten de ABD’de, II. Dünya Savaşı sırasında/ Mayıs 1942’de verilen bir emirle Japon asıllı Amerikan vatandaşları sürgün edilmiştir. Bu kişiler devletlerine karşı silâh kullanmış veya Japonya ile işbirliği yaparak Amerikan ordusuna saldırmış değildir. Buna rağmen toplama kamplarında yıllarca kalmışlardır. Üstelik bu tutumun insan haklarına aykırı olmadığına dair Amerikan Yüksek Mahkemesi kararı vardır! 21 Haziran 1943 tarihli bu kararda şöyle denilmektedir:

“Vatandaşlar arasında salt soyu bakımından yapılacak ayırımlar, kurumları eşitlik ilkesi üzerine kurulmuş olan özgür bir toplum için kendiliğinden nefret edilecek bir durumdur… Fakat, savaş ve olası bir istila durumunda casusluk ve sabotaj tehlikesi karşısında tehdit altındaki bölgelerde askeri otoritelerin ahalinin sadakati ile ilgili her türlü olasılığı gözönünde bulundurmaları gerekir. (Prof. Dr. Çetin Yetkin, Yazı Dizisi-4, 7 Nisan 2009, Yeniçağ)

Olmayan casusluk ve sabotaj tehlikesine karşı insanlığa sığmayan tedbirler alan Amerika bugün Türkiye’ye insanlık dersi vermeye kalkışmakta, onyıllarca casusluk, sabotaj ve isyanlara maruz kalan, sadece I. Dünya Savaşı’nda üç milyon evlâdını şehit veren Türkiye aleyhinde “soykırım kararı” almaktadır. Üstelik Türkiye için “tek çıkış yolunun protokollerin onaylanması olduğunu” söylemektedir!

Fransa’da yakalanan kaçak göçmenler çocuklarıyla birlikte sınır dışı edilene kadar tel örgülü  kamplarda tutulmaktadır. Fakat Hitler zulmünden kaçan Almanların, Saddam zulmünden kaçan Peşmergelerin, Ermenistan’da iş bulamayarak kaçan Ermenilerin sığındığı Türkiye’nin uluslararası komisyonlar/mahkemeler önünde hesap vermesi istenmektedir.

(*)Sadece bir kısım Ermeniler yine Osmanlı Devleti içindeki vilayetlere nakledilmiştir. Nakledilen kişilere gittikleri yerlerde imkânlar ölçüsünde evler yapılmış, arazi, alet-edevat ve sermaye verilmiştir. Nakil ve yerleşme aşamasında ihtiyaçları karşılanmış, bütçeden ek ödenekler çıkarılarak büyük meblağlar harcanmıştır. Kafilelerin korunması için jandarma görevlendirilmiş, nakil ve sevkler sırasında suç işleyenler ise Divan-ı Harp’lerde yargılanmıştır. (Prof. Dr. Yusuf Halaçoğlu, Sürgünden Soykırıma Ermeni İddiaları, Babıali Kültür Yay., s. 98-101)

Ayrıca nakledilen Ermenilere ait mal, alacak ve borçların tasfiyesi ile bedellerinin sahiplerine ödenmesi için kanun ve yönetmelik çıkarılmıştır.

“Arşivler açılsın, gerçekler ortaya çıksın” sözleri haklı mıdır?

Arşivler zaten açıktır. 1921 yılından 2001 yılına kadar üç binden fazla yabancı araştırmacı Osmanlı Arşivi’nden yararlanmıştır. Bilinenin aksine Ermenistan da kendi arşivlerinin açık olduğunu ilân etmiştir. (25 Nisan 2009, Hürriyet, Uğur Ergan)

“Atatürk Ermeni tehcirini savunmamıştır” sözü haklı mıdır?

Atatürk 1915 nakilleri hakkındaki iddiaların iftira olduğunu cesaretle ifade etmiştir. Sözgelimi 26 Şubat 1921 tarihli beyanatında 1915 nakillerinin sebeplerini/ Ermeni çetelerinin Rus ordusuyla işbirliği yaptığını, yaralı taşıyan konvoyları bile acımasızca katlettiğini anlatmış(**) ve “..dünya efkârı, Ermeni ahalinin tehciri hususunda almaya mecbur kaldığımız karar için bize karşı haklı bir ithamda bulunamaz. Bize karşı yapılmış olan iftiraların aksine, tehcir edilmiş olanlar hayattadır” demiştir.

Nitekim 1915 nakillerinden sadece üç yıl sonra 1918 yılında Ermenistan Cumhuriyeti ile Osmanlı Devleti arasında dostane ilişkiler kurulmuştur. Hatta 28 Haziran 1918 tarihinde Ermeni Taşnak Partisi’nin yayın organı Hairenik’te şu açıklama yer almıştır:

“Rusya’nın Türkiye’ye güttüğü düşmanca politika Kafkasya Ermenilerini de cesaretlendiriyordu. İki dost unsur arasındaki çatışmalara Kafkas Ermenileri neden oldu. Çok şükür ki, bu durum uzun sürmedi. Rus devrimi sonrasında Kafkasya Ermenileri selâmetlerinin yalnızca Türkiye’de olduğunu anladılar ve ellerini Türkiye’ye uzattılar. Türkiye de geçmişte olanları unutmak istedi ve uzatılan eli şövalye ruhuyla sıktı. Artık Ermeni sorununun çözümlenmiş ve tarihte kalmış olduğunu kabul ediyoruz. Yabancıların ajanı birkaç maceraperestin eseri olan karşılıklı güvensizlik ve düşmanlık duyguları ortadan kalkmalıdır.” (Gürbüz Evren, Emperyalizmin Oyuncağı Ermeni Sorunu, Karınca Yay., s. 166)

Taşnak Partisi’nin 28 Haziran 1918 tarihli yayını, Ermeni sorununun tarihte kaldığını söylemektedir. Ne var ki 30 Ekim 1918 tarihinde Mondros Mütarekesi imzalanınca Ermenistan’ın tutumu derhal değişmiş, talepleri yeniden genişlemiş, Başbakan Kaçaznuni İngiliz General Wocker ile görüşerek İngilizlerin bölgeye egemen olmalarını istemişti. (Şükrü Server Aya, Soykırım Tacirleri ve Gerçekler, Der Yay., 2009, s. 233)

Ermenistan’ın tutumu maalesef bir asır sonra bile zamana ve zemine göre değişmeye devam etmektedir. Ermenistan artık “yeni koşullar, yeni talepler getirecektir” anlayışından kurtulmalı, bağımsız hareket etmelidir. 2000’li yıllardan itibaren tutum değiştiren Türkiye’nin de bağımsız hareket etmesi gerektiği izahtan varestedir.

(**) “Rus ordusu 1915’te bize karşı büyük taarruzunu başlattığı bir sırada o zaman Çarlığın hizmetinde bulunan Taşnak Ermeni Komitesi, askeri birliklerimizin gerisinde bulunan Ermeni ahalisini isyan ettirmişti. Düşmanın sayı ve malzeme üstünlüğü karşısında çekilmeye mecbur kaldığımız için kendimizi daima iki ateş arasında kalmış gibi görüyorduk, ikmal ve yaralı konvoylarımız acımasız şekilde katlediliyor, gerimizdeki köprüler ve yollar tahrip ediliyor ve Türk köylerinde terör hüküm sürdürülüyordu”

“Bu cinayetleri işleyen ve saflarına eli silâh tutabilen bütün Ermenileri katan çeteler, silâh, cephane ve iaşe ikmallerini, bazı büyük devletlerin daha sulh zamanından beri kendilerine kapitülasyonların bahşettiği dokunulmazlıklardan bilistifade ve bu maksada matuf olarak büyük stoklar husule getirmeye muvaffak oldukları Ermeni köylerinden yapıyorlardı.”

27 Mart 2010

Gülseren S. Aytaş

Avukat

===================================================

ABD TASARISI VE ZÜRİH PROTOKOLLERİ HAKKINDA KISA BİLGİLER(2)

“Ermenistan Ortak Tarih Komisyonu teklifini kabul etmiyor” sözü haklı mıdır?

Düşünülenin aksine Ermenistan’ın eski Cumhurbaşkanı Koçaryan, Türkiye’nin ortak tarih komisyonu teklifini derhal kabul etmiş ve bu teklifi daha da genişleterek “hükümetlerarası komisyon” kurulmasını önermiştir: “..milletlerimiz arasında askıda kalan tüm sorunları çözmek ve bir anlayış birliğine ulaşmak amacıyla bu sorunları görüşecek hükümetlerarası bir komisyon toplanabilir.” (25 Nisan 2005)

Nitekim 2009 Zürih Protokollerine göre hükümetlerarası bir komisyon ve ona bağlı tarih komisyonu da kurulacaktır.

“Tarih Komisyonu kurulsun, gerçekler ortaya çıksın” sözleri haklı mıdır?

Tarih Komisyonu, uluslararası bir komisyondur. Bu komisyonda Türkiye, Ermenistan ve İsviçre yer alacaktır. “Tarafsız ülke” İsviçre, “soykırım yoktur” demeyi bile suç saymaktadır. İsviçre’nin hakemliğindeki Tarih Komisyonu, Ermenistan lehine bir karar verirse ne olacaktır? Bir türlü anlatılmayan konu budur.

“Uluslararası hukuka başvurmak” ne demektir?

Fransa Parlamentosunun 2006 yılında çıkardığı “Soykırımı İnkâr Yasası” üzerine, “Türkiye’nin Ermeni politikasında büyük sürprize hazırlandığı, soykırım iddialarını uluslararası yargıya taşıyabileceği” haberi verilmişti. (Utku Çakırözer, , 24.03.2007)

2010 ABD tasarısından sonra da, Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü “ayrıntılı konuşmak doğru değil. Fakat, uluslararası hukuka başvurmak da değerlendirdiğimiz opsiyonlardan biri” şeklinde konuşmuştur. (25 Mart 2010, Yeniçağ, Sümeyra Yılmaz)

“Uluslararası yargıya/hukuka başvurmak”, Türkiye’nin Ermeni iddialarını kendi eliyle “uluslararası uyuşmazlık” haline getirmesi demektir. Kısacası Türkiye’nin Ermeni iddiaları nedeniyle yargılanması mümkün hale gelecektir. Ermenistan’ın istediği de zaten budur.

Türkiye aleyhine çıkarılan “soykırım yasaları”na karşı bir kınama yasası çıkarmak gerekirken maalesef  “uluslararası hukuka başvurmak”tan söz edilmektedir.

Uluslararası bir komisyonun veya mahkemenin Türkiye’yi Ermeni iddiaları nedeniyle yargılamaya hakkı var mıdır?

Hayır. Ermeni iddialarının haksız olması bir tarafa, 1915 nakil ve iskân kararları Türkiye’nin yasama, yürütme ve yargı egemenliği içindedir. 1915 nakilleri hakkında o zaman yürürlükte olan Türk kanunları ve Türk yargısı yetkilidir. (Kanunsuz suç ve ceza olmaz ilkesi/doğal hakim ilkesi) Nitekim Atatürk de iç hukuku ilgilendiren bu konunun uluslararası uyuşmazlık haline getirilmesine asla izin vermemiş, Ermeni iddiaları için uluslararası komisyonlar ve mahkemeler kurulmasını (Sevr, md.144, md.230) asla kabul etmemiş, Ermeni iddiaları nedeniyle Malta’da hapsedilen Türklerin geri dönmelerini sağlamış, Türkiye’nin yargı egemenliğini asla devretmemiştir. Ülkemiz işgal altındayken bile egemenliğin kayıtsız şartsız milletin olduğunu savunmuştur.

Ermeni meselesinin hukuken çözümlenmesini de en özlü şekilde Atatürk anlatmıştır: “Ermeni meselesi denilen ve Ermeni milletinin gerçek olmayan isteklerinden çok, dünya kapitalistlerinin iktisadi  yararlarına göre çözülmek istenilen mesele, Kars antlaşması ile en doğru şekilde çözüme ulaştırılmış oldu. Yüzyıllardan beri dostluk içinde yaşayan iki çalışkan halkın iyi ilişkileri memnuniyetle yeniden kuruldu.”

Hepimizin mutlaka bilmesi gerekir ki Ermeni meselesi 13 Ekim 1921 tarihli Kars Antlaşması’yla çözümlenmiştir. Türkiye, Ermenistan, Azerbaycan ve Gürcistan arasında yapılan Kars Antlaşması ile büyük devletlerin Kafkasya’ya müdahalesi önlenmiş (md.1), Kafkasya’daki sınırlar tespit edilmiş (md.4 vd), karşılıklı genel af ilân edilmiş (md.15),  Ermenistan haksız iddia ve taleplerinden vazgeçmiştir. (md.2)

Büyük devletlerin Kafkasya’ya müdahalesi Kars Antlaşması ile önlenmiş iken başta Rusya, Almanya, Fransa, İngiltere (Galler Meclisi) ve ABD (Eyalet Meclisleri) olmak üzere büyük devletler Türkiye aleyhinde neden soykırım yasaları çıkarmaktadır?

Atatürk’ün “dünya kapitalistlerinin iktisadi  yararları” sözü günümüzde de geçerlidir. Ancak büyük devletlerin Kafkasya’ya hukuken müdahale edebilmesi için Kars Antlaşması’na aykırı yeni bir milletlerarası antlaşmanın yürürlüğe girmesi gerekir. İşte bu yeni milletlerarası antlaşma, 10 Ekim 2009 tarihinde İsviçre’de imzalanan ve büyük devletlerin ayakta alkışladığı Zürih Protokolleridir. Nitekim Michigan Üniversitesi’nden tarihçi Libaridian, protokollerin “manevi babaları”nın ABD ve Rusya olduğunu söylemiştir. (20 Mart 2010, Cumhuriyet, Elçin Poyrazlar’ın röportajı.)

Büyük devletler Zürih Protokollerinin imzalanmasını, “önce sorun sonra çözüm” yönlendirmesiyle başarmıştır: Ermeni propagandaları 1960’lı yıllarda başlamış, 20 civarında devlet Türkiye’nin milli onuruna manevi zarar veren soykırım yasaları çıkarmış, dünyanın dört bir yanında 130’dan fazla soykırım anıtı açılmıştır. Avrupa Parlamentosu ise 1987’den sonra defalarca “Ermeni soykırımı şu ana kadar ne bir siyasi mahkûmiyet konusu olmuştur ne de herhangi bir tazminat alınabilmiştir.” şeklinde kararlar almıştır. 2000’li yıllardan itibaren tutum değiştiren Türkiye, “sorunu”  uluslararası bir komisyona/Lahey Adalet Divanı’na götürme aşamasına gelmiş ve nihayet Zürih Protokolleri imzalanmıştır.

ABD Dışilişkiler Komitesi Türkiye aleyhinde bir karar tasarısını neden kabul etmiştir?

ABD Büyükelçisi Jeffry oylamadan önce TBMM’ye gelerek Dışişleri Komisyonu üyeleri ile görüşmüş, Ermeni tasarısının kabul edilme ihtimalinin % 50 olduğunu anlatmış ve ABD talebini iletmiştir: “Tek çıkış yolu Ermenistan’la uzlaşılan protokollerin onaylanmasıdır.” (17 Şubat 2010, Milliyet, Önder Yılmaz) TBMM protokolleri onaylamamış ve tasarı kabul edilmiştir.

ABD tasarısında Türkiye’ye yönelik suçlamalar nelerdir?

– ABD tasarısında “Ermeni soykırımı, 1915-1923 yılları arasında tasarlanmış ve icra edilmiştir.” denilmektedir. Ne ilginçtir ki Lozan’da genel af konusu görüşülürken işgal kuvvetlerine yardım edenlerin de af kapsamına alınması için Türkiye’ye adeta yalvarılmış, böylece Ermeni çeteciler de genel af kapsamına girmiştir. (Lozan, 8. Ek Protokol) Türkiye Lozan’da iyiniyet göstermiş ve affetmiştir ama bugün Lozan’daki genel af yıllarını (1914-1922) aşan bir şekilde suçlanmaktadır.

– ABD tasarısında soykırım kavramının yanısıra “insanlığa karşı işlenen suç” kavramı da yer almaktadır. Türk halkı, “soykırım” ve “yok etme kastı” sözlerine odaklanmıştır, oysa Uluslararası Ceza Mahkemesi Sözleşmesi’nde soykırım, insanlığa karşı suç ve savaş suçları başlıkları altında yüzlerce cezai sorumluluk hali düzenlenmiştir.

– ABD tasarısında Mondros Mütarekesi dönemindeki yargılamalar, Ermeni iddialarının delili olarak gösterilmektedir. Gerçekte, mütarekeden sonra ülkemiz işgal altındayken olağanüstü mahkemeler kurulmuş ve Sevr Projesinin altyapısını oluşturmak üzere hukuka aykırı yargılamalar gerçekleştirilmiştir. Başbakanlık Osmanlı Arşivi’ndeki rapora göre, birbirini tanımayan insanlar beraberce suç işlemiş gibi tutuklanıp yargılanmış, gerçek dışı tanık ifadeleri ve düzmece evraklarla mahkûm edilmiştir. Bu dönemdeki yargılamaların en haksız olanı da Atatürk ve arkadaşlarının idama mahkûm edilmesidir.

ABD tarihi ve hukuki gerçeklerden habersiz midir?

Şükrü Server Aya’ya göre ABD kendi arşivlerinden bile habersizdir. Sözgelimi 22 Nisan 1922 tarihli ve 192 sayılı ABD Kongresi kararında, Ermenilere gönderilen Amerikan yardımlarının hiçbir engellemeyle karşılaşmadığı, yardımların sadece Hıristiyanlara yapıldığı, Müslümanların aç oldukları halde yardımları koruduğu, Fransızlar ve Ruslar Anadolu’dan çekilirken Ermenilerin de göç ettiği, 1.414.000 Ermeni’nin hayatta olduğu, Türklerin mezalim yaptıklarına ilişkin tek satır olmadığı ifade edilmektedir. (Şükrü Server Aya, Soykırım Tacirleri ve Gerçekler, Der Yay., s. 189 vd.)

“Tarihin tartışmalı dönemlerine ait yargıda bulunmak parlamentoların işi değildir, tarih tarihçilere bırakılmalıdır, tarihi belgeler incelenmeli, gerçekler ortaya çıkmalıdır” şeklindeki  sözler haklı mıdır?

Tarihi araştırmaları yasaklayan yoktur. Yanlış olan, tarihi belgelerin incelenmesi adı altında Türkiye’nin sanık sandalyesine oturtulmasıdır.

ABD tasarısı veya önceki soykırım yasaları Türkiye için bir hukuki sonuç doğurur mu?

Hayır. Yabancı ülke parlamentolarının Türkiye aleyhinde kabul ettiği kararlar, başta uluslararası antlaşmalara iyiniyetle riayet ve devletlerin milli onuruna saygı gösterme yükümlülüğü olmak üzere milletlerarası  hukuk normlarına aykırıdır, Türkiye için hiçbir geçerliliği yoktur.

Türkiye “soykırım yasalarına” karşı ne yapabilir?

Yabancı ülke parlamentolarının Türkiye aleyhinde yasa çıkarmalarına karşı TBMM de o ülkeleri kınayan bir yasa çıkarmalıdır. Sözkonusu “soykırım yasaları” Türkiye’ye iftira niteliğinde olduğuna göre buna ilişkin bir kınama yasası çıkarmak Türkiye’nin hem hakkı hem de görevidir.

Sözkonusu kınama yasası hakkında TBMM’de yapılacak oylama, en az bir ay öncesinden periyodik olarak kamuoyuna duyurulmalı, Meclis görüşmeleri bütün televizyonlardan naklen yayınlanmalıdır. Türk milletinin haklarını savunmakla görevli olan TBMM, Türkiye’ye yönelik her türlü haksız müdahaleye karşı birlik ve beraberlik içinde olduğunu göstermelidir.

Unutulmamalıdır ki tam bağımsızlık ve milli egemenlik,  Cumhuriyet kurulurken Türk milletinin yaptığı temel tercihtir. Türkiye’nin bağımsızlık ve egemenlik haklarını korumak partiler üstü bir konudur ve vatandaşlık görevidir.

27 Mart 2010

Gülseren S. Aytaş

Avukat

=============================================================