13 Mart 2010

Ahlak enkazın altında kaldı

Elazığ’ı vuran depremi yerinde izleyen iyibilgi, sizler için ekranlara yansımayan, perde arkasındaki izlenimleri yansıtıyor. 41 kişinin hayatını kaybettiği depremde enkazın altında kalan ahlak oldu. İşte basın ve GSM şirketlerinin kendisini sorgulamasını gerektiren iki acı örnek. iyibilgi zoom

Pazartesi sabahı Elazığ’ı, özellikle de dört köyü vuran depremin yaraları hızla sarılıyor. Deprem sabahı bölgeyi izlemek için Elazığ’a giden iyibilgi’nin merceğine şunlar takıldı: DEVLET ORADAYDI Deprem bölgesinden ilk izlenim, devletin bölgede ttüm imkanlarıyla seferber oluşuydu. Deprem Pazartesi sabahı saat 04.32'de’meydana geldi. Aynı gün saat 11.45’te köylere çıkan dolambaçlı yollarda ilerliyorduk. Polis ve asker eşgüdüm içerisinde çalışıyor, TSK’ya ait helikopterler, tepedeki köylere çadır taşıyordu. Asker ve polis köye giden yolu kapamış, kontorllü geçiş sağlıyordu. Köydeki yakınlarına ulaşmaya çalışan vatandaşlarla güvenlik güçlerinin kurduğu ilişki hem dikkat çekici hem de alışılmadıktı. Kabalık asla yoktu. Düzen sağlanıyordu, ancak şefkatle... Başbakan Tayyip Erdoğan’ın Kolordu komutanına sarılarak öpmesi bundandı. SİVİL TOPLUM DA ORADAYDI Deprem meydana geldikten sonra enkazın altındaki yaralılar hemen çıkarıldı. Öğle saatlerinde enkaz altında kimse kalmamıştı. Ondan sonra hummalı bir “yara sarma” çalışması başladı. Sahra mutfaklarını köylere taşıyan Silahlı Kuvveterin yanısıra, Kızılay gibi Türkiye’nin dev afet yardım kuruluşu ve İHH, Deniz Feneri, Kimse Yok mu gibi sivil toplum örgütleri deprem bölgesine yardım elini uzatmıştı. MİLLET VAKURDU Deprem bölgesinde dikkat çeken diğer bir ayrıntı, depremzedelerin vakur, yani ağırbaşlı tutumuydu. “Hayır da şer de Allah’tan” kadim anlayışı, çocukarını, evlerini, akrabalarını ve tek geçim kaynağı hayvanlarını kaybeden depremzedelerin her davranışına siniyordu. İki çocuğunun cansız bedenini enkazdan kendi elleriyle çıkaran annenin çığlıkları değil, çadırın içinden, derinden gelen ağıtları duyuluyordu. İsyan yoktu. Acılar asil bir matemle sineye basılıyordu. Erdoğan’ın “metanetlerine hayran kaldım” demesi de bundandı. MEDYA TERÖR ESTİRDİ Deprem bölgesinde medya terör estirdi. Orada olup izlemeliydiniz. Deprem sonrası ilk gece tüm televizyonlar canlı yayın yapıyordu. Yavrularını kaybeden anneye nasıl hücum ettiklerini, etraftakilerin “ayakta duramıyor” uyarılarına rağmen, acılı anneyi zorla kamera karşısına çıkarmak için nasıl baskı uyguladıkarını görmeliydiniz. Sadece bu değil... 41 kaybın yaşandığı köylerde, millet vakur bir matem tutarken, gazetecilerin “şen” bir şekilde yayına hazırlanmalarını da görmeliydiniz. Orası onlar için her hangi bir yerdi. Mesleğimizden ve insanlığımızdan utandık. GSM REZALETİ İnsanın kanını donduran, insanlığından utandıran bir şey de –ismi lazım değil- bir GSM operatörünün yaptıklarıydı. O GSM operatörü, depremzede çocuklara, kendisiyle özdeşleşen kulaklıklı sarı şapkalardan dağıttı. Çocuklar o şapkaları hem soğuktan korunmak hem de oyun için başlarına taktı. Başbakan Erdoğan köye geldiğinde, bir çok çocuğun başında o şapkalardan vardı. Oradaki herkes “bu, deprem yerinde ahlaksız bir reklam” diye homurdandı. Ancak üşüyen çocuklara kimse “onu başından çıkar” diyemedi. Böylece depremden geriye, matemini asil bir duruşla sergileyen millet, milletinin yanında olan devlet, terör estiren medya ve etik sorunlar yaşayan şirketler kaldı.