IRA nasıl bitti?

Ağlayacak halimiz var nediyim………Hikmet Ersoy

METİN GÜNEŞ

Metingunes120538@aol.com

CNN TÜRK Londra Temsilcisi

Bir zamanlar dünyanın en korkulan terör örgütüydü.

İrlanda Cumhuriyetçi Ordusu IRA, Belfast’ın gri renkli belediye evlerinden tutun da, Londra’da başbakanlığın bulunduğu Downing Sokağı’na kadar birçok yerde yüzlerce saldırı tezgahladı. Rastgele düzenlenen bu saldırılarda 1700’ün üzerinde insan öldü.

IRA’nın kurbanları arasında çocukların ve noel alışverişi yapan ailelerin yanısıra yüzlerce asker ve polis de bulunuyordu.

Dünyanın en iyi şekilde finanse edilen terörist örgütüydü IRA ve parasının büyük bir bölümü de ABD’deki İrlandalılar’dan geliyordu. Bombalama konusunda dünyanın en son teknolojileri ile donatılmış uzman bombacı teröristler de yine IRA saflarında yer alıyordu. Öyle ki, Libya’da Kaddafi’nin ordusuna ve Kolombiya’daki gerillalara bile eğitim veriyordu IRA.

1998 yılında Kuzey İrlanda’da barış görüşmeleri yapılıyor, politikacılar arasında anlaşmalar imzalanıyordu ama IRA silah bırakmaya yanaşmıyordu.

Kafasına göre ateşkes…

Kafasına göre ateşkes ilan ediyor sonra kendi ilan ettiği ateşkesi yine kendisi bombalı saldırı düzenleyerek bozuyordu.

Ta ki, 2001’de Dünya Ticaret Merkezi’ne düzenlenen saldırılara dek. El Kaide’nin farkında olmadan İngiltere’ye yaptığı bu iyilik aslında fazla dillendirilmez ama 11 Eylül saldırıları sonrası IRA’nın ABD’deki para muslukları kesildi. Çünkü ABD teröre karşı savaş ilan etmişti ve bu savaşta İngiltere’yi de yanında istiyordu. Bir yandan terörle savaş ederken diğer yandan da müttefikinin topraklarında faaliyet gösteren terörist bir örgütün finansmanına göz yumamazdı.

Para bitti, IRA’nın eylemleri de bitti. Örgüt 2008 eylül ayında da resmen kendi kendini fesh ettiğini duyurdu.

İngiliz basını ne yaptı?

İngiltere’nin başlıca gazeteleri ve televizyon kanalları IRA’nın ölüm haberini verirken, bu örgütün kaç masum insanı öldürdüğünü de ayrıntıları ile hatırlattı kamuoyuna. “Aman barış süreci yara alır” diye korkmadı İngiliz medyası. O masum insanların anısına saygıda kusur etmemek için, IRA saldırılarında ölen çocukların, gençlerin, yaşlıların boy boy resimlerini gazetelerin sayfalarına basıp, TV ekranlardan yayınladı. Halka IRA’nın hangi kanlı saldırılarda bulunduğunu kronolojik sıralamalarla ayrıntılı bir şekilde hatırlattı.

Şimdi geçelim başka bir coğrafyaya. Geçtiğimiz yılın sonlarına doğru ABD-Türkiye ilişkileri zor bir dönemden geçiyordu. Yeni göreve gelen Obama yönetiminin Türkiye’ye ihtiyacı vardı. Irak’tan kaçmak istiyordu ABD ve oraya bir bekçi gerekiyordu. Ayrıca İran’ın Irak emelleri ve nükleer çalışmaları da Türkiye’ye olan ihtiyacı arttırıyordu. O yüzden Türkiye’nin derhal kazanılması için bazı jestler gerekiyordu.

Şu günlerde Türkiye’nin Irak sınırında yaşanan hareketliliğin ilk işaretlerini, ABD’nin Avrupa ve Avrasya’dan sorumlu dışişleri bakan yardımcısı Spencer Boyer’in Obama seçilir seçilmez verdiği bir mülakatta söylediği şu sözlerde bulmak mümkün: “ABD’nin Türkiye ile işleri yoluna koyması için derhal yapması gereken birkaç şey var. Bunlardan birincisi Başkan Obama’nın ilk dış gezilerinden birini Türkiye’ye yapmasıdır… Diğeri ise PKK ile savaşta Türkiye ile işbirliği yaparak, Irak’ın kuzey bölgesi ile Türkiye’yi yakınlaştırmak ve böylece, Türkiye ile Kuzey Irak’ın ekonomik, diplomatik ve askeri konularda işbirliği yapmasını sağlamakatır.”

Kuzey Irak’ın Türkiye ile böyle bir ilişki içinde olabilmesi için ne yapması gerekiyordu? ABD ne dediyse onu yapması gerekiyordu. O da yapıyor işte. Barzani PKK’ya “Kandili boşaltacaksın, silahı bırakacaksın, yoksa….” dedi mi, demedi mi?”

“Teröristlere turist muamelesi yapmadılar”

ABD istediyse bizim dağlara da barış gelir elbet. Ama biz İngilizlerden farklıyız. Onlar politikacısıyla ve medyasıyla teröristlerce öldürülen binlerce masum insanın anısına saygıda kusur etmeden verdi bu sınavı. Silah bırakan IRA teröristlerine “aman sürece zarar verilmesin” diye tam pansiyon, beş yıldızlı turist muamelesi yapmadılar. Yasalar ne diyorsa onu yaptılar.

Kuzey İrlanda halkı barış gelmesine sevindi ama geçmişi de unutmadı, unutturmadı.