Son yıllarda günlük konuşmalarımıza varıncaya kadar dilimiz erozyona uğradı. Reklâmlardan tutunda, gazete, dergiye varıncaya kadar kullanılan yeni bir dil var “Turkche”…
En çok yeni nesil etkilenmiş bu durumdan. Kendi aralarında konuşmalarını duysanız da anlamıyorsunuz çünkü Türkçe konuşmuyorlar. Tercih edilen dil argo ve Turkche.
– Oha oldum, çüş oldum!
– Choq sheker ghos!
Günlük yaşamda, çalışma ortamlarımızda ya da arkadaş ortamlarında kullanılan birçok yabancı kelime var “Web, trend, dejenerasyon, mesaj, dijital, şov, printer, email, start, okey ” gibi…
O kadar özdeşmişiz ki yabancılık çekmiyoruz. Bu kelimelerin Türkçe karşılığını zihinlerimizde aradığımızda bulmak ise bir hayli zor.
Bu zorluğa dikkat çeken, hatta imdat kurtarın beni diye haykıran anadilimiz var. Anadilimizi bende çok seviyorum tıpkı “Kemal Atalay” gibi…
Kemal Atalay soruyor “Alo Türkçe neredesin?” adlı kitabı ile… Türkçe cevap veriyor:” Tam içindeyim, yüreğinin, ruhunun derinliklerinde, düşüncenin çatısında, dilinin ucunda, her yerdeyim! … Aklını başına devşirip, beni doğru dürüst kullanmanı bekliyorum.” Diyor.
Kemal Atalay dilimizin önemine dikkatleri çekiyor. Sözcüklerimize kelimelerimize sahip çıkıyor. Almış eline oltasını Türkçemizi istila etmiş, paldır küldür içeri dalmış yabancı kelimeleri yakalayarak kurtarmaya çalışıyor.
Kitaptan bazı başlıklar;
Türkçe de Birgün Bizi “By-pass” Edip paspasa Döndürecek ya!
Seny Sevyyorum Türkçe!
I’m The Best, Alayına Rest!
Doğru Türkçe için “Non-stop” TDK! mı?
Türkçemizin yabancılaştığına her gün şahit oluyoruz. Yeni açılan birçok yer batılı olmak uğruna tabelasına “che, chi” gibi ekleri eklemekten kaçınmıyor. Bildiğimiz börekçi “börechi” oluyor.
Bir milletin dili önemlidir. Diline sahip olmayan bir milletin varlığından söz edilemez. Kültürü de, kendide yok olmaya mahkumdur. 1945’den bu yana ve özellikle son yıllarda dilimiz tehdit altında.
Türk dili nice güzellikleri, incelikleri, üstünlükleri, ahengi ile zengin bir dildir.
Türkçe gibi zengin bir dilimiz varken üstelik Anayasamızda da “ Türkiye Devleti, ülkesi ve milletiyle bölünmez bir bütündür” “Dili Türkçedir” Diye belirtilmişken yabancı kelimelerin tecavüzüne seyirci kalmak son derece üzücü.
Üstelik yabancı kelimeler istila ederken dilimizi, dilimizden haince atılmak istenen “kalem” gibi, “cümle” gibi dilimizde önemli yere sahip sözlerimiz var. Türkçe bir kelime atmak birçok manayı da yok etmeye eşdeğer. Türkçemiz fakirleşiyor…
Yabancı kelimelerle kendimizi ifade ederken daha karizmatik/ etkileyici güce sahip mi oluyoruz? Ya da Türkçemizi benliğimizi inkâr edip, utanıyor muyuz? Türkçe konuşmaktan. Ne dersiniz?
Türkçe konuşalım!
* * *
Kemal Atalay “Alo Türkçe Neredesin?” kitabı ile bu fakirleşmeye istilaya keyifle okuyacağınız, bazen hüzünleneceğiniz, bazen endişeleneceğiniz, bazen de güleceğiniz, akıcı anlatımı ile dikkatlerimize sunuyor. İlk fırsatta okumanızı tavsiye ederim.
Kemal Atalay’ın da söylediği gibi;
Anadilim benim benliğim; kendimi onunla bilirim, onunla ifade ederim.
Anadilim, benim onurum, şerefim, gururum.
Ben onsuz neyim ki? Koskoca bir hiç!
Nuran TALAY
Bir yanıt yazın