YORUM                                                     İSMET KOTAK

 

 

Bugünün olanakları içinde yüzenler için 1 Nisan 1955 gecesi EOKA’nın silâhlı harekete geçişi, tarihte bir damla gibi algılanabilir. İnkârcılar,olayları yok sayabilirler. Oysa bu,53 yıl öncesi Kıbrıs tarihine vurulan kanlı bir damga idi. EOKA yer altı örgütü,Yunanistan’dan gönderilen Albay Grivas ve öteki subaylar tarafından oluşturulmuş,personel eğitimi yapılmış ve silâhlar ve savaş için gereken herşey Yunanistan tarafından sağlanmıştı. Kıbrıs’ta Türkler ve İngilizlerle mücadele edilecek,Türkler etkisiz hâle getirilecek,İngilizlerin adayı Yunanistan’a terketmesi sağlanacaktı.

 

Önce İngiliz asker ve polis ve daha sonra sivil halk katledildi; ardından silâhlar Türk Halkına çevrildi. Sivil, polis, kamu görevlisi, çiftçi, öğretmen ayrımı yapmadan  adanın her tarafında Türkler öldürüldü.Kimi yerde tek kişi, kimi yerde toplu kıyım…

 

TMT yani Türk Mukavemet Teşkilâtı, adanın her  tarafında EOKA’ya  gönüllü olarak tepki koyanlarca oluşturulan, “Yerel mukavemet örgütlerinin” üstüne kuruldu. Lefkoşa,GaziMağusa,İskele,Leymosun ve Baf’ta,öteki daha küçük merkezlerde,halkını,namusunu,özgürlüğünü ve toprağını korumak isteyenler biraraya geldiler.Yerel mukavemet odaklarını oluşturdular.

 

16-17 yaşımda kendimi “Mukavemet odağı” oluşturmak gibi ağır görevin ortasında buldum. Adanın öteki yerlerinde de aynı görevi omuzlayanlar vardı. Okul,liman,sendika çevreleri ve sonuçta çiftçiler, öğretmenle, polisler, bu “Yerel Örgütün” isimsiz kahramanları idi.Herkes kendi başına karar vermiş, kendi başına hareket etmiş, sen-ben kavgası yapılmadan bölgelerde “Örgütler” oluşturulmuş,sosyal faaliyetlerle para derlenmiş, İngiliz askerlerinden silâh satın alınmış,demirci dükkanlarında su borusundan bombalar üretilmiş ve sonuçta “Bölgelerde Türk Örgütleri” birbiri ile dayanır duruma gelmişlerdi.

 

Milli Günleri kutlama bahane idi. GaziMağusa’da ilk kez 1 Ağustos Mağusa’nın  fethini kutlamak, halka doğrudan mesaj vermek içindi. O gün o izni ingiliz makamlarından almak ve kutlama yapmak, büyük mücadele gerektirmişti. Liman işçisi,Sendikacı,köylü,memur,öğretmen ve öğrenci, bir ve bütündü.benim 16 –17 yaşında, bu nehrin akışını yönlendirmem kimseyi rahatsız etmiyordu.Yapılan gizli toplantılarda bir ve bütün olarak hareket edildiği teyit ediliyordu. Çünkü amaç,hedef, halkın mukavemet gücünü güçlendirmek ve sonuçta bu adada tutunmaktı.

 

Nümayişlerin başlatılması,yönlendirilmesi, yaftaların hazırlanması, halkın korunması, EOKA’nın her hücumuna uygun yollarla karşı hücum yapılması, adanın her tarafında bemisenen taktikti…Sivil Polis veya Yedek Polis yazılmak ve oradan sağlanan silâhlarla halkı korumak de denenen en etkili yoldu…

 

1957 yazı çok sıcak geçti. 78 Şehit verildi. Halk artık Türkiye’den açık destek istiyordu. Liderlik bunu Ankara’ya taşıyordu.Sonuçta TMT konusunda karar kılındı ve harekete geçildi.İşte 1 Ağustos 1958 o kıvılcımın yakılması günüdür.Önceki hazırlık, 1 Ağustıos günü eyleme dönüştü…

 

Ta ki Mehmetcik, 1974’de, Beşparmakların güneyine, Gönyeli-Hamitköy ovasına  yağmur gibi yağana kadar…Ve de 15 Kasım 1983’de özgürlük-bağımsızlık ve egemenlik  “Kıbrıs Türk Cumhuriyeti” olarak tescil edilene kadar…

 

TÜRK MUKAVEMET TEŞKİLÂTI, 1571’de adanın Fethinin tamamlandığı 1 Ağustos günü hareket emri aldı. Ve de bu kez kurtuluş tamamlandı, Türklük  damgası vuruldu…

 

İşte şimdi GİRİT dönemecindeyiz. Avrupa, Kıbrıs Türkünün boğazına çökmüş,içten satın aldıkları ile bastırmakta,Yunanistan AB yoluyla ENOSİS’e ulaşmak için her taktiği denemekte…Türkiye, içten ve dıştan vurularak Kıbrıs’tan elini eteğini çekmeye  zorlanmakta…

 

Yani TÜRK MUKAVEMET TEŞKİLATI’nın oluşumdaki gerekçeler, içten ve dıştan yapılan dürtü ile  yeniden birer birer yaşam bulmakta…Elbette binlerce Şehit veren TMT, bu toprakları yad ellere bırakmayacaktır. 16 yaşımda buna inandım; bugün de aynı inancı koruyorum. Tarih tekerrür etmeyecek ve Kıbrıs GİRİT olmayacaktır…